Σχεδόν ακέραιο μονόμυξο λυχνάρι. Βρέθηκε το 1995 στην ανασκαφή του οικοπέδου Μακρυγιάννη, στο πηγάδι Μ 11. Λείπει μικρό τμήμα της επιφάνειας έδρασης.

Έχει επίπεδη και κυκλική βάση. Το σώμα είναι πλατύ και χαμηλό με κεντρική οπή πλήρωσης, γύρω από την οποία διαμορφώνεται κοίλος δίσκος, διακοσμημένος με ακτίνες. Ο ώμος είναι πλατύς και επίπεδος και διακοσμείται με κληματίδα. Ο μυκτήρας είναι ελαφρά ανυψωμένος και διαχωρίζεται από τον ώμο με αύλακα σε κάθε πλευρά. Στη στρογγυλεμένη απόληξή του διακρίνονται έντονα ίχνη καύσης, από τη χρήση του σκεύους. Η λαβή είναι κάθετη, διάτρητη, με αυλακώσεις στη ράχη, υψώνεται πάνω από τον ώμο.

Το λυχνάρι ανήκει στην κατηγορία των αττικών λύχνων που μιμούνται τους αντίστοιχους κορινθιακούς. Στη βάση υπάρχει η επιγραφή ΕΥΠΟΡ[.]Υ που παραπέμπει στο εργαστήριο του Ευπόρου, το οποίο δραστηριοποιήθηκε στην Κόρινθο κατά τον 3ο αι. μ.Χ.